Барлығы кінәні сезім ретінде қабылдауға дағдыланған. Мақала кінәні басқа көзқараспен қарауды ұсынады, бұл өмірде қолданудың жаңа нұсқалары мен мүмкіндіктерін ашады.
Көптеген адамдар өздерін кінәлі сезінеді. Қоғамда дамудың осы кезеңінде кінә сезімі жағымды сезім ретінде көрінеді. Егер адам өзін кінәлі сезінсе, онда оның ар-ожданы, адалдығы, мейірімділігі, жұмсақтығы және т.б.
Адамға жағымды имидж беріледі, ол әдетте зардап шегеді және бұл үшін айналасындағы адамдарды тану түрінде марапатталады. Азап шегу процесінің өзі көрінбейді және адамның өз бойында жүреді, тек азаптау ғана емес, сонымен бірге өзін-өзі бағалаудың төмендеуі және қабылданған іс-әрекеттерге күмәндану пайда болады, бұл шешімсіздік пен жағымсыз шыдамдылықтың дамуына әкеледі. Толық көрініс басқаларға кінәлау сезімі жағымды, ал адамның өзі жағымсыз сезімдер әкелетіні анықталды.
Мен кінәні сезінуді жағдайды немесе өзін-өзі таныстырудың көрінісі индикаторы ретінде қарастыруды ұсынамын. Адам өзін-өзі айыптаған кезде, ол өзінің әлсіз жақтары деп санайтын әлсіздіктерге назар аударады, және олардың күшті жақтарын ескермей, назар аудармайды. Бұл дегеніміз, адам жағдайдың немесе өзін ұсынудың бір бөлігін ғана көреді, бірақ оны тұтастай қабылдамайды.
Кінәні сезіну - бұл адамның бір нәрсенің бір бөлігін ғана қабылдайтындығының көрсеткіші, әлем суретін тұтас қабылдау жоқ. Сондықтан, кінә сезімін жою үшін әлем туралы түсініктеріңізді кеңейту қажет. Жағдайды немесе өзіндік бейнені тек жағымсыз жағынан ғана емес, жағымды жағынан да көруге мүмкіндік беріңіз. Бұл жағдайда ол екі-екіден дәлел келтіреді: бірі теріс, екіншісі оң.
Дүниені мұндай қабылдау әлемнің жаман да емес, жақсы да емес екенін, оның жай қосарланған екенін түсінуге мүмкіндік береді, мұнда жамандық жақсылықсыз өмір сүре алмайды және керісінше. Бірте-бірте қабылдау кеңейе бастайды және қазіргі жағдайдың бейнесі тұтастай қабылданады, бұл жағдайды шешуде өзгергіштіктің болуының пайда болуына әкеледі, одан адам өзіне қолайлы жағдайды таңдай алады.
