Кейбір отбасылардағы ана мен қыз арасындағы қатынас идеалдан алыс. Жақын қарым-қатынас - бұл өзара түсіністіктің кепілі емес.
Қызы өскенше, анасы осы қарым-қатынастың көшбасшысы болып табылады. Қарым-қатынас үшін жауапкершілік толығымен оның мойнына түседі. Анасы қызын меншікке алмауы керек. Бала өте кішкентай кездің өзінде-ақ өзі болуы, өзінің жеке пікірі мен шешім қабылдауға қабілеттілігі болуы керек.
Қызы өсіп келеді, қарым-қатынас үшін жауапкершілік екі әйелдің мойнында. Бір жағынан қызы бостандықты аңсаса, екінші жағынан анасының қолдауына жүгінеді. Жанжалды жағдай туындаған кезде анасы қайтадан кездесуге алғашқы қадам жасауы керек. Ол баласын олардың қарсылас емес екендігіне сендіруі керек, және қандай жағдай болмасын, ешқандай жағдайда анам оның жауына айналмайды.
Анасы өзін толықтай қызына бағыштаған отбасында, әдетте, ананың барлық назары әрқашан тек оған ғана тиесілі екеніне сенімді адам өседі. «Қызын ашық саяхатқа жіберуге» кез-келген әрекеттен анасы бас тартады. Қызы анасы әлі де оның қажеттіліктерін қанағаттандыруды жалғастыруы керек, бірақ сонымен бірге оның бостандығына қол сұқпауы керек деп санайды. Мұнда ана өзін жеңуі керек. Ересек қызы өз проблемаларын дербес шешіп, қазіргі өмірлік жағдайдан шығудың жолын табуы керек.
Егер сіз кез-келген жастағы екі жақтың қарым-қатынасын қалпына келтіргіңіз келсе, тек ашық әңгіме панацея бола алады.
