Барлық адамдар қорқынышты біледі. Оның өміріндегі барлық адамдар қорқатын. Бала да бір нәрседен қорқуы мүмкін. Бұл бейтаныс адамдардан, өлімнен, көліктен және т.б. қорқыныш болуы мүмкін. Ерте жастағы ең көп таралған қорқыныш - бұл анадан бөлініп қалудан қорқу.
Бала алаңдаушылық сезінуі мүмкін, мысалы, балабақшада, оны алып кетпеймін, ұмытып кетемін. Жеті жасқа дейін қорқыныш өзін-өзі сақтау инстинктіне негізделген. 8-9 жастағы балаларда қорқыныш әлеуметтік сипатта болады. Жалғыздық, жазалау және тіпті өлім қорқынышы сияқты. Егер қорқыныш фобияға айналмас үшін, бала бір нәрсе туралы алаңдаса, оған назар аудару қажет.
Егер нәресте бейтаныс адамдардан қорқатын болса, онда сіз оны бейтаныс адаммен амандасуға көндірмеуіңіз керек немесе қонаққа келген кезде балаларды дереу бөлек бөлмеге ойнауға жіберіңіз. Бала оған үйренуі керек, айналаға қарау керек. Мұндай қорқыныштың жақсы алдын-алу - бұл балалар ойын-сауық орталықтарына бару. Уақыт өте келе нәресте көп болатын ортаға үйренеді. Сәбиді оның тәуелсіздігі үшін мадақтау маңызды.
Балалық шақтағы тағы бір қорқыныш - қараңғылық. Баланың қиялы кез-келген көлеңкеді құбыжыққа айналдырады. Егер сіздің балаңыз қараңғы бөлмеде қорқатын болса, бөлмеге жарық немесе түнгі жарық қалдырыңыз. Егер балада қатты дыбыстардан қорқу болса, онда олардың шығу тегі туралы түсіндіру керек.
Баланы қандай-да бір түрде қорқытпаңыз. Сіз әртүрлі бабайкалармен, құбыжықтармен, полицейлермен қорқыта алмайсыз. Балалардың қиялы бай, олар бірден өз қиялдарына қорқынышты суреттер салады. Бұдан қорқынышты сәби ғана шыға алады. Бұл сіз әлі де күресуге тура келетін одан да үлкен қорқынышқа әкеледі.
Балаға оның қорқынышын түсіндіріңіз, қорқыныштан ұялмаңыз, ересектерге күлкілі болып көрінсе де, баланы мазақ етпеңіз. Әрдайым кішкентайыңызға деген сүйіспеншілігіңізді көрсетіңіз.
