Адамдар өмірге, адамдарға, Құдайға деген сүйіспеншілік туралы өлеңдер жазады. Біреулер үшін олар өте жақсы, ал басқалары үшін әлсіз, аңғал болып шығады. Бұл түсінікті және табиғи, өйткені адамдар арасындағы шеберлік деңгейі әр түрлі. Өздеріне өлең жолдаған авторлар бар. Себебі неде? Бұл сұраққа біржақты жауап беру мүмкін емес, өйткені бәрі адамға байланысты.
Нұсқаулық
1-қадам
Гормональды фонның күрт өзгеруіне байланысты жасөспірімдер бәрін тым ауырлатып қабылдайды, сезгіш және осал болып қалады, ата-аналармен, туыстарымен және мұғалімдермен жанжалдасады. Оларға ересектер оларды мүлдем түсінбейтін, олардың мәселелеріне немқұрайлы қарайтын сияқты көрінеді. Егер бұған жауапсыз махаббат қосылса, студент өмірде бақыт жоқ, ол ешкімге керек емес, оны ешкім жақсы көрмейді және түсінбейді деп шешіп, қатты депрессияға түсуі мүмкін. Осы қысымшыл ойлардан құтылу үшін бала өзіне арналған махаббат өлеңдерін құрастырады. Мұндай өлеңдер пайда болған депрессияға өзіндік «дәрі» болып табылады. Мұндай шығармашылық сыртқы әлемге деген кек туралы айтады.
2-қадам
Қарама-қарсы жағдай да орын алуы мүмкін, мысалы, әсерлі жасөспірім өте қуанышты, сүйіктісінің өзара қарым-қатынасына қол жеткізіп, эмоцияларға бой алдырады, ол бүкіл әлемге өзінің сүйікті екенін айтқысы келеді. Сонымен, біз өзімізді сүю туралы сызықтар аламыз. Мұндай өлеңдерден сіз қуаныш пен бақыт нотасын анықтай аласыз.
3-қадам
Ересек жаста мұны басқа себептермен түсіндіруге болады. Мысалы, адам қандай да бір себептермен туыстарымен, достарымен және әріптестерімен қарым-қатынас дамытпайды, ол өзінің жеке өмірін қандай да бір жолмен реттей алмайды. Ол тәкаппар болып саналады, ал ол өте әсерлі. Автор махаббат туралы өлеңдер жасай отырып, жағымсыз шындықтан қашып жүрген сияқты, басқаларға ол өзінің мүлдем тәкаппар еместігін, оның сіңірген еңбегі өте көп екенін және оның сүйетін нәрсесі бар екенін түсіндіреді.
4-қадам
Автор өзінің төзімсіздігіне, жоғары қасиеттеріне, сүйкімділігіне шын жүректен сенімді бола отырып, өзіне деген сүйіспеншілік туралы өлеңдер шығаратын кездері болады. Ол өзін барлық ізгіліктің үлгісі, эталоны деп санайды. Мұндай адам өзін жоғарылатады. Бұл қазірдің өзінде ең күшті эгоизм (эгоцентризм шегінде) мен психикалық бұзылыс арасындағы айқас.
